Mij wordt weleens gevraagd, hoe zwaar is jou handicap?. Vooral als mensen mij nog niet goed kennen, Medisch gezien moet ik dan zeggen dat ik een zware handicap heb, al voelt het voor mijzelf ook vaak niet als een zware beperking, want ondanks deze beperking heb ik al aardig wat van mijn leven weten te maken. Ik heb een vriendin, ik heb een zinvolle invulling van mijn dag, die gedeeltelijk zelfs bestaat uit het uitvoeren van betaalde opdrachten.
En toch heb ik vaak. nog steeds te maken met een negatieve beeldvorming.
Er zijn steeds meer goede initiatieven op het vlak van beeldvorming, participatie en integratie, alleen mis ik soms de samenhang in de aanpak van de problematiek.
Het is misschien een stokpaardje van mijzelf maar ik vind dat we eerst maar eens als mensen met een handicap. De handen beter ineen moeten slaan.
Het is, als voorbeeld, nu nog te vaak zo dat de slechtzienden tegen de rolstoelers worden uitgespeeld, omdat ik het, als rolstoeler, niet fijn vindt om over de blinde geleide tegeltjes te moeten rijden. Maar ik denk dat we pas echt onderdeel van deze participatiemaatschappij uit kunnen gaan maken als we een aantal Basis dingen zoals toegankelijkheid in de breedste zin van het woord op orde krijgen.
Ik zal daarom in de komende dagen een aantal visuals zoals hierboven delen via Social Media, in de hoop dat jullie deze met mij zullen verspreiden. Waardoor we hopelijk de participatie en integratie op een positieve manier voor zoveel mogelijk mensen weer hoger op de agenda krijgen.
Twee jaar geleden was de participatiesamenleving het grote thema van de #troonrede en #prinsjesdag, nu het voor velen weer beter lijkt te gaan hoop ik daar samen met anderen die nu nog te vaak langs de zijlijn staan daar ook een graantje van mee te pakken.
Like en deel mijn Facebook pagina, en zet dit thema op de kaart
Harry Haddering
Geen opmerkingen:
Een reactie posten