Gehandicapte moet aan het werk

De Eerste Kamer ging gisteren akkoord met de Participatiewet, die regelt dat gehandicapten minder bescherming krijgen. Harry Haddering wil niets liever dan een baan, maar geen werkgever neemt hem aan in een rolstoel. Aan de mentaliteit van Harry Haddering (42) ligt het niet. Hij mag dan in een rolstoel zitten vanwege zuurstofgebrek bij de geboorte, hij zou gerust veertig uur gaan werken. 's Avonds laat? Geen probleem, hij gelooft toch niet in een negen-tot-vijfbaan. ,,Geestelijk ben ik 80 uur beschikbaar.'' Oké, de Assenaar kan misschien niet uren achtereen op een kantoor zitten, maar hij werkt net zo makkelijk thuis. Een werkgever hoeft alleen maar voor spraakherkenning op de computer te zorgen, zodat hij niet op een toetsenbord hoeft te tikken. En deze software wordt nog vergoed ook. Dus waarom neemt niemand hem aan? Tijdelijke baantjes Vijf jaar al zit Harry zonder betaald werk. In het verleden heeft hij via het UWV tijdelijke baantjes gehad op administratieve afdelingen van gemeentes. Steeds als het subsidiepotje leeg was, moest hij het veld ruimen. Harry vult zijn dagen nu met vrijwilligerswerk, zoals voor een Utrechts project dat werkgevers en gehandicapten aan elkaar koppelt.(onbeperktaandeslag.nl) En hij probeert zichzelf op de kaart te zetten op sociale media als LinkedIn en Twitter. Hij hoopt dat een recruiter het oppikt en hem een baan aanbiedt. Met zijn Wajong-uitkering, netto 980 euro per maand, knoopt hij de eindjes aan elkaar. Participatiewet Maar dat wordt allemaal anders, als hij staatssecretaris Jetta Klijnsma van Sociale Zaken mag geloven. De Eerste Kamer ging gisteren akkoord met haar Participatiewet, die per 1 januari ingaat. Dat betekent dat er geen nieuwe mensen meer naar een sociale werkplaats mogen. Duizenden Wajongers zoals Harry worden herkeurd en moeten aan de slag. Het kabinet en werkgevers hebben afgesproken dat ze samen 125.000 gehandicapten aan het werk gaan helpen. Het UWV zal binnenkort in Harry's dossier duiken om te beoordelen hoeveel uur hij kan werken. Ongeveer 100.000 gehandicapten kunnen helemaal niets, maar Harry wel. Hij zal een baan moeten vinden, anders wordt zijn uitkering gekort met 5 procent. Hoe positief de Assenaar ook in het leven staat, dit ziet hij echt niet zitten. Schompes gewerkt ,,Het is de afgelopen 20 jaar niet gelukt, waarom zou een bedrijf me nu ineens wel aannemen? De staatssecretaris zegt dat iedereen die het kan moet werken. Nou mevrouw Klijnsma, ik heb me als vrijwilliger het schompes gewerkt en nu word ik eigenlijk gestraft. Dat doet zeer.'' Je zult Harry niet snel horen klagen, maar toch: met die korting op zijn uitkering wordt het wel erg krap. ,,Op dit moment is het al puzzelen. Ik moet van het kabinet ook meer zorg krijgen van mijn omgeving. Nu heb ik gelukkig ouders en vrienden die me helpen. Maar als je niet meer naar verjaardagen kan omdat je de taxi niet kunt betalen, is het de vraag of mijn omgeving nog voor me klaar staat. Je kunt niet alleen vragen, je moet zelf ook iets bieden.'' Quotumwet Klijnsma, zelf eveneens spastisch, ziet het een stuk zonniger in. Ze merkt dat werkgevers nu al nadenken hoe ze gehandicapten een plek kunnen geven in hun bedrijf. Bovendien heeft ze een stok achter de deur: de Quotumwet, die ze gisteren naar de Tweede Kamer stuurde. In 2016 controleert het kabinet of het aantal banen voor gehandicapten op schema ligt. Zo niet, dan moeten alle bedrijven (minimaal 25 werknemers) een verplicht percentage gehandicapten in dienst nemen. Wie niet aan het quotum voldoet, krijgt jaarlijks een boete van 5000 euro per werkplek. Harry hoopt dat het zover niet komt. ,,Ik verwacht dat een hoop bedrijven de boete zullen afkopen, dan zijn ze klaar. Ik geloof helemaal niet in zo'n dwangmiddel, je kunt beter werken aan een positief beeld van werknemers met een beperking. Bovendien: ik wil op mijn competenties worden aangenomen, niet om een boete te voorkomen.'' Gepubliceerd in het AD 02/07/2014