Op woensdag 4 februari mocht ik persoonlijk in gesprek gaan met de staatssecretaris van sociale zaken en werkgelegenheid, Jetta Klijnsma. Ik heb toestemming om hierover kort iets te vertellen, de aanleiding was mijn eerdere opmerking richting haar over de problematiek voor belangenbehartigers zoals ik, die eigenlijk geen officiële rol hebben terwijl we toch stakeholder zijn in de uitvoering van de participatiewet.
Hoe zij inhoudelijk zal gaan reageren op het onderstaande, zal in de komende vier weken moeten blijken, ik wist natuurlijk al dat zij achter de schermen voor de totstandkoming van de huidige wetten had gesproken met mensen uit de doelgroep maar ik heb, ik denk namens velen van jullie, te kennen gegeven dat het soms beter zou zijn om bekende aanspreekpunten te benoemen. Om daarmee structuur te geven aan de inspraak vanuit de doelgroep, ook door vertegenwoordigers van de doelgroep zelf. Waarbij deze vertegenwoordigers ook herkenbaar zijn voor alle mensen die nu een aanspreekpunt denken te missen.
Als jullie mij vragen hoe het was kan ik zeggen dat ik een goed gevoel heb overgehouden aan het gesprek maar ik weet ook dat mevrouw Klijnsma niet zomaar op deze plek is gekomen, en dat zijn misschien heel goed heeft geleerd om mensen het gevoel te geven goed gehoord te zijn, maar wat ze er daadwerkelijk mee gaat doen zal in de toekomst moeten blijken.
Hieronder de eerdere blog die mede aanleiding was tot het gesprek deze week tussen mij en Jetta Klijnsma.
----------------De blog op basis waarvan ik in gesprek mocht ----------------
cliëntenparticipatie binnen de 35 werkbedrijven?
Ik ben bezig om enkele ideeën uit te werken naar aanleiding van het laatste debat in de tweede kamer rond de participatiewet, waar werd gezinspeeld op de haalbaarheid van een rol vergelijkbaar als die van Aart van der Gaag voor het bedrijfsleven voor de 25000 overheidsfuncties. Deze functie zou ik graag door de doelgroep zelf ingevuld willen zien.
Daarnaast denk ik ook dat het een weg zou kunnen zijn om de cliëntparticipatie binnen de 35 werkbedrijven een goede basis te geven.Tegelijkertijd lijkt het mij wenselijk als juist het ministerie van SZW een extra impuls geeft aan de ambitie die onze overheid heeft.
Mijn gedachte was om een aantal mensen te selecteren die een participatie “kopgroep” vormen of kwartiermakers of hoe je het ook maar noemt. Klijnsma zei op het AWVN congres dat ze dol was op Pilots, mijn budgettaire bijna neutrale voorstel zou zijn om mijn uitkering 1 op 1 om te zetten in salaris en dit te doen voor de hele kopgroep geef ze vanuit de MVO gedachte betaald door bedrijven een OV kaart en regel en via verzekeraars met een participatie ambitie alle verzekeringen om ze een afgesproken bedrag als ZZP'er te laten bijverdienen waardoor het ook aantrekkelijk is om in die kopgroep zitting te nemen. Er kunnen talenten kunnen worden gehaald uit de bakken van het UWV, de ambitie van zuid, en via de Onbeperktaandeslag aanpak. Door dit te doen zet je ook de doelgroep in de kracht ,waardoor we ook stakeholder in het proces worden
Ik zie drie doelen:
a. Voorziening voor ambassadeurs
Ik geef de staatssecretaris een instrument om vorm te geven aan mijn oproep tijdens de werkconferentie van de AWVN in november hier deed ik oproep aan Klijnsma: ‘Dat ik niet voor elke km die ik reis om op relevante bijeenkomsten de doelgroep arbeidsgehandicapten te vertegenwoordigen een km formulieren moet invullen’. In mijn ideaalbeeld faciliteren ondernemers mensen zoals mij om dit op te starten.
b. Gelegitimeerde gesprekspartner
De arbeidsgehandicapten zijn een belangrijke stakeholder, maar zijn niet erg georganiseerd en daardoor onvoldoende een gelegitimeerde gesprekspartner. Resultaat: er wordt teveel óver en te weinig met hen gesproken.
c. Detacheringspoule
Men kan na inschrijving bij de ambitie van Zuid, onbeperktaandeslag als ambassadeur worden ingezet als vertegenwoordiger van de stakeholder “de doelgroep” zoals ik dat nu eigenlijk onbezoldigd doe, . De detacheringspoule die wordt gevoed vanuit de inschrijvingen bij de ambitie van zuid is de constante, de ‘arbeidsgehandicapten van dienst’ zijn de passanten, aangezien zij na een vaste periode (bijv. max. 1 of 2 jaar) voldoende vaardig en fit zijn voor de arbeidsmarkt.
In deze opzet zie ik een passende rol voor mijzelf, maar ook voor veel anderen die nu ondanks vele pogingen, langs de zijlijn staan, het een en ander moet echter ook door mijzelf nog verder worden uitgewerkt. Dit alles kan ook in de arbeidsregio's.
graag jullie feedback
