#Prinsjesdag en daarna

Op 22 augustus schreef ik een blog over het komende parlementaire jaar. De Nu.nl redactie deed het op 28 augustus,voor hun Weekendeditie nog eens dunnetjes over. In het stuk worden vijf mogelijke struikelblokken voor het kabinet genoemd. Van mij hoeft het kabinet niet te vallen, niet dat ik blij ben met hoe alles gaat maar ik zie geen stabiele andere mogelijkheden op dit moment.

Hieronder eerst een aantal citaten uit het stuk van nu.nl op het mogelijke vierde struikelblok ga ik mijn eigen visie geven omdat dit voor de meeste van mijn volgers, het belangrijkste mogelijke struikelblok zal zijn.

Nu het regeerakkoord is uitgevoerd, er geen verkiezingen op komst zijn en de economie aantrekt verwachten sommigen een saai parlementair jaar. Vijf redenen die het tegendeel kunnen bewijzen. Morgen begint de Kamer na twee maanden zomerreces weer met vergaderen. Na zeven crisisjaren zou het Binnenhof eens even rustig kunnen gaan uitblazen. Er staan geen grote dossiers meer op de planning en de eerstvolgende verkiezingen zijn toch pas in het voorjaar van 2017. Toch zal het niet stil worden in politiek Den Haag.

1) De profileringsdrang van de coalitie

Nu breekt echter de tijd aan dat VVD de PvdA weer wat politieke kleur op de wangen moeten krijgen. Met name de PvdA staat er in de peilingen nog altijd dramatisch voor, doordat kiezers zich door Samsom in de steek gelaten voelen. En dat ondanks de campagnestrategie van Samsom uit 2012 waarbij hij “het eerlijke verhaal” vertelde. Maar ook de VVD zal zich nadrukkelijker willen gaan profileren. Het zal er voor zorgen dat VVD en PvdA vaker tegenover elkaar zullen staan. Daar schuilt een risico, want als de meningsverschillen te hoog oplopen kan de irritatie toenemen en de coalitie onder druk komen te staan. De oppositie zal dit vuurtje graag opstoken.

Persoonlijk hoop ik ook dat ook de oppositie zich iets meer zou willen profileren en dat er scherper zal worden geleerd op de effecten van de uitvoering van bepaalde maatregelen

2) De machtsstrijd bij de VVD

Een grote onzekere factor voor de coalitie is de toekomst van de VVD. Premier Mark Rutte laat zich nog niet uit over de vraag of hij in maart 2017 weer de lijsttrekker voor de liberalen zal worden. Ondertussen is fractievoorzitter Halbe Zijlstra aan het warmlopen om het stokje over te nemen. De Fries valt vooral op als vertolker van het rechtse geluid met zijn pleidooi om de grenzen voor asielzoekers grotendeels te sluiten en zijn tirades tegen het toeslagenstelsel in ons belastingsysteem. Hierin ben ik benieuwd of de discussie rond het basis inkomen, nog weer gestalte gaat krijgen en dan niet het uitdelen van gratis geld maar daarvoor verwijs je graag naar mijn eerdere blog over dit onderwerp. Ook koos Zijlstra er bewust voor om volledig onzichtbaar te blijven toen de VVD vorige week onder vuur kwam te liggen over de verbroken verkiezingsbelofte uit 2012 dat er geen cent meer naar Griekenland mag.

3) Onverwachte splijtzwammen

'Zou het eindelijk een rustiger jaar worden?', is elk jaar de vraag die men elkaar stelt in Den Haag. 'Dat zal wel weer niet, dat dachten we immers vorig jaar ook', is steevast het antwoord. Het zijn juist vaak de relatief onvoorzienbare incidenten die ineens een enorme crisis ontketenen. Neem de zorgcrisis van voor afgelopen kerst. Niemand had problemen verwacht en plots ontstond muiterij in de Senaatsfractie van de PvdA en ging de coalitie langs de rand van de afgrond.

4) De hervormingen moeten nog landen

Het regeerakkoord is weliswaar uitgevoerd, dat betekent niet dat Den Haag er niet heel druk mee kan zijn. Zo blijft het hoofdpijndossier genaamd persoonsgebonden budget staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) achtervolgen. De hervormingen van het pgb-stelsel zijn nog steeds een chaos en de politieke druk neemt toe. Maar ook andere bewindspersonen zullen nog regelmatig naar de Kamer geroepen worden. Krijgt staatssecretaris Jetta Klijnsma (Sociale Zaken) het voor elkaar om de beloofde honderdduizend banen te creëren voor arbeidsgehandicapten?

Zoals gezegd voor veel van mijn volgers, zal dit het belangrijkste thema zijn voor het komende jaar. Of de participatie gaat slagen is voor mij een groot vraagteken, in de eerdere blogs ben ik hier al op ingegaan voor mij is het bijzonder dat zelfde als we de meest positieve cijfers geloven het juist de overheid is die nog veel steken laat vallen wat betreft de invulling van de garantie banen.

5) Rustig aan doen is niet de natuur in Den Haag

Buiten alle politieke splijtzwammen, profileringsdrangen en onvoorzienbare struikelblokken is misschien wel de belangrijkste reden waarom het niet saai wordt het feit dat het niet in het DNA van het Binnenhof zit om even rustig achterover te zitten. Even rustig reflecteren op wat in de crisisjaren over ons heen is gekomen en even bezien hoe de hervormingen uitpakken zal je in Den Haag niet snel zien gebeuren. Er moeten nieuwe plannen gemaakt worden, vuurtjes opgestookt worden, aan het profiel gewerkt worden. Het voorsorteren voor de verkiezingen in maart 2017 is nu begonnen.

Ik denk ook niet dat het goed zou zijn om stil te gaan zitten, stilstand is immers achteruitgang. Voor 2017 hoop ik ook dat er door alle aandacht rondom de decentralisatie's ook eens aandacht komt voor de politieke vertegenwoordiging van, voor en door mensen met een handicap in de politieke arena, op zowel lokaal als nationaal niveau. Als we kijken dat een groot deel van de Nederlanders een lichamelijke of geestelijke beperking heeft komen we er nu met alleen Otwin van Dijk en Jetta Klijnsma bekaaid vanaf. En dan heb ik het nog niet over het lokale niveau waar juist nu heel veel beslissingen worden genomen die belangrijk zijn.

Ik geef niet snel een politieke voorkeur, en ook nu is het afwachten hoe het zich zaken gaan ontwikkelen. Maar ik vind het een positieve ontwikkeling dat de Vrijzinnige partij Nederland van Norbert Klein, mindervaliden noemt in haar speerpunt. We zullen zien wie of wat er zich het komend jaar in de politieke arena zullen ontwikkelen.

Door: NU.nl/Lucas Benschop Curcief mijn reactie / visieHarry Haddering